Van de week een dagje sauna gedaan. Ergens op de Veluwe. Niet te dicht bij huis, want om de een of andere reden wil je in zo’n gelegenheid toch niet meteen tegen je buren oplopen. Wij hebben een mooie plek ontdekt op de Biblebelt. De eerste keer daar zat ik op zeker moment met bijna een compleet vrouwenkoor in een ton-vormige broeikas, knus tegen elkaar aangedrukt. De vreugde was volmaakt geweest als ze ook nog uit Johannes de Heer waren gaan zingen, maar het bleef bij babbelen.
Ik ben een spaarzaam saunabezoeker, - het geld groeit me niet op de blote rug - , maar als ik ga, kan ik er intens van genieten en voel ik me na zo’n dagje ongekend fit en fris.
Ik hoor mensen, die er zelf nooit komen, wel eens denken: is zo’n sauna geen broeinest van erotiek? Gaat het ten diepste niet om ordinair voyeurisme? Maar ik kan hen geruststellen: er is maar weinig erotisch aan de sauna. Natuurlijk zie je elkaar in alle puurheid, maar je ziet ook hoe al die lijven getekend zijn door het leven: plooien, bulten, vet, spataderen, littekenen. Daarbij passen eerder woorden als weerloos, kwetsbaar, bijna vertederend. Nee, deze Veluwse sauna is bepaald geen podium waarop geslaagde figuren met perfecte lijven zich komen laten bewonderen. In terloopse gesprekjes (want wat raak je makkelijk aan de praat in zo’n zweethok!) komt vaker naar voren dat men soms mentaal en emotioneel van heel ver gekomen is aleer men zichzelf zoiets verkwikkends als de sauna durfde gunnen.
Ik kan er weer een half jaar tegen, en verheug me nu al op de volgende keer!
コメント