Op 1 januari lag ik ‘s avonds vroeg in mijn mandje, na een weinig actieve eerste januaridag. Mijn eerste gerichte actie op 2 januari was het tevoorschijn halen van een legpuzzel van 1000 stukjes die, eenmaal correct in elkaar gepast, de afbeelding Starry Night van Vincent van Gogh moeten opleveren. Ik maak me sterk dat er nog heel wat dagen en nachten voorbij gaan voor dat eindresultaat op tafel ligt. Ik heb het beginnen aan deze puzzel bewust uitgesteld tot het nieuwe jaar. Zodat ik in deze blog de metafoor nog een keertje kan uitwerken. Het nieuwe jaar is immers als een legpuzzel: 365 losse stukjes, als je de dagen telt, 365x 24 als je de uren telt, 365x24x60 als je de minuten telt. Kortom, een enorme berg losse stukjes. En hoewel metafoor en realiteit elkaar nooit helemaal dekken, zie ik het leggen van een legpuzzel toch als mooi beeld van het nieuwe jaar. Met de uitdaging om van al die uren, dagen en maanden een sprekend, kleurrijk geheel te maken. En zeker, er zullen donkere, lastig in te passen gedeelten tussen zitten. Maar al puzzelend zal ook van alles ontstaan dat straalt, in lichte of warme kleuren! Ik moet bij het leggen van deze puzzel trouwens ook vaak denken aan de wijzen uit het oosten, ofwel ’de drie koningen’. Een ster aan hun nachtelijke hemel brengt hen in beweging. Leven is: in beweging komen, blijven zoeken, blijven verlangen, blijven dromen, blijven vragen, blijven gaan! En bereid zijn om je kostbaarheden te delen!
