Natuurlijk, de muziek van Aretha Franklin en Stevie Wonder kent iedereen. Artiesten van wereldnaam en faam die op de meest begeerde podia hebben gespeeld en gezongen, toegejuicht door koningen en presidenten. Maar herinnert u zich nog, - of had u eigenlijk ooit gehoord van - het Harlem Cultural Festival? Saillant detail: het had in dezelfde zomer plaats als het wereldberoemde Woodstock-muziekfestival. Vijf weekends lang. Gratis toegankelijk. Met maar liefst 300.000 bezoekers, dat is ‘maar’ 100.000 minder dan Woodstock... Grotendeels inwoners van Harlem. Afro-Amerikanen, Puertoricanen, kortom, ‘zwart’ Amerika. Een mengelmoes van keurige, traditioneel in jasje/ dasje gehulde huisvaders tot extravagant en kleurrijk uitgedoste progressievelingen, die het nieuwe zwarte zelfbewustzijn en de trots op de eigen identiteit krachtig uitdroegen. Ik had nog nooit van dit festival gehoord, en onwillekeurig vraag je je af of destijds bewust is afgezien van het wereldwijd bekend stellen van dit voor negenennegentig procent zwarte culturele hoogtepunt. Misschien omdat de zwarte emancipatie de toenmalige machthebbers ineens iets te hard op gang kwam? En gevreesd werd voor -nog meer- onlust? Het zou een beetje te begrijpen zijn ook, want de manier waarop Nina Simone het publiek trachtte op te hitsen met oneliners als ‘are you ready to fight? Are you ready to kill?’, gaat verder dan onschuldige interactie tussen artiest en publiek.
Maar als het lange jaren verdonkeremanen van de prachtige verfilming van dit festival een teken des tijds was, is de verschijning van Summer of Soul in onze dagen dat ook. En als muziekliefhebber kan ik alleen maar dankbaar zijn, alsnog iets te mogen proeven van de geweldige sfeer, de humor, de kleurrijke artiesten, de meesten destijds nog piepjong – Stevie Wonder een tenger mannetje van negentien jaar, maar toen al met zoveel charisma! - en aan het begin van hun carrière. Wat een prachtige beelden van al die mooie mensen die intens genieten van ‘hun’ artiesten, ‘hun’ muziek. Ik snap na het zien (en horen!) van deze film heel goed waarom soulmuziek ‘soul’ heet. . Al luisterend (en kijkend naar de vertolkers) ervaar je dat je een ziel hebt die geraakt kan worden! Waarop je lichaam reageert met kippenvel en ogenvocht! Summer of soul is meer dan een avondje naar het scherm kijken, veel en veel meer!

!
Comments