Afgelopen zaterdag, 24 februari, was alweer twee jaar na de Russische invasie in Oekraïne. Oekrainers zelf zeggen: tien jaar! Immers, het begon in 2014 met de annexatie van de Krim. Een paar dagen na de invasie van februari 2022 arriveerden mijn zoon, zijn Oekraïense echtgenote, hun tweelingdochters van nog geen jaar oud, de moeder van mijn schoondochter, twee katten en een minimum aan persoonlijke bezittingen, na een lange en avontuurlijke reis. Doodop, emotioneel aan het eind van hun Latijn, maar vastberaden om niet passief te blijven. Hartverwarmend was de steun en het meeleven in die eerste fase. Al heel snel richtten André en Valentyna in samenspraak met hun contacten in Oekraïne een kleine stichting op, zie www.freedomforukraine.nl. Daarmee stapten ze bewust uit de rol van meelijwekkende vluchteling en werden actieve deelnemers in de strijd tegen het onrecht en het grove geweld. We zijn twee jaar verder. Die twee jaar zijn goed voor wat extra publiciteit, met onder meer een lezenswaardig artikel in Tijdgeest, de weekendbijlage van TROUW, van afgelopen zaterdag, door de Oekraïense econoom, corruptiebestrijder en politica Olena Halushka. Ook waren her en der in ons land herdenkingsbijeenkomsten. Maar twee jaar is lang… Het lukt de meerderheid niet, noch persoonlijk, noch als internationale gemeenschap, om al die tijd even betrokken, even bewogen, even geïnteresseerd te blijven. De aandacht verflauwt, de steun zwakt af, en, zoals Wislava Szymborska in haar beroemde gedicht Einde en Begin schrijft: alle camera’s zijn alweer naar een andere oorlog. Maar de strijd woedt onverminderd voort, en het lijkt me belangrijk, onszelf en elkaar eraan te blijven herinneren dat er meer op het spel staat dan de mogelijke inlijving van Oekraïne in een hersteld groot Russisch rijk. Ook onze eigen vrijheid, of het nu gaat om gender, politieke opvattingen, vrijheid van vereniging en vergadering, persvrijheid, onafhankelijke rechtspraak of de mogelijkheid van profetisch spreken van de kerk richting overheid … voor dat alles sneuvelen dagelijks talrijke – meest jonge mensen. Onderstaande cartoon zegt meer dan duizend woorden…
Comments