top of page
Zoeken

Vakantieherinneringen

Foto van schrijver: Henk FonteynHenk Fonteyn

Bijgewerkt op: 16 jul 2024

Deze blog schrijf ik duizend kilometer van huis. Ik was 13 toen we als gezin ongeveer dezelfde reis maakten. Voor het eerst naar het buitenland met vakantie. Naar Frankrijk. De auto stampvol geladen, een imperiaal op het dak en een aanhanger, met de nieuwe bungalowtent en alle andere kampeerspullen. Mijn vader, als enige beschikkend over een rijbewijs, zat permanent achter het stuur. ‘s Avonds vertrekken, met het veer Vlissingen-Breskens de oversteek naar het zuiden, dwars door tal van Vlaamse dorpjes, allemaal lintbouw langs de doorgaande weg, en vervolgens Frankrijk in, over de Route National. Met overal van die grote, realistische Christus-aan-het-kruisbeelden langs de weg. Mijn vader reed onversaagd de hele nacht door, wakker gehouden door zijn onafscheidelijke sigaretten die hij kettingrokend naar binnen zoog. Niemand die daartegen protesteerde, roken was normaal destijds. Mannen deden het altijd en overal, vrouwen vooral op feestjes en recepties. Een routeplanner op het dashboard konden we ons in die tijd niet eens dromen. Er lagen landkaarten in het dashboardkastje, en die waren tevoren goed bestudeerd, waarna de belangrijkste plaatsnamen die we onderweg zouden tegenkomen op een overzichtelijk lijstje waren geschreven. En waar het onverhoopt toch mis dreigde te gaan, moest mijn moeder kaartlezen. Dat gaf soms wel enige stress, maar uiteindelijk arriveerden we toch op de camping waar we (hoe deed je dát destijds zonder internet?) een plek gereserveerd hadden. Vakantie vieren ging verder niet veel anders dan tegenwoordig: we bezochten een lokale markt, een kasteel, een oude kerk, een havenstadje, en we waren vooral veel in en aan het water, mijn vader en ik meestal met een hengel. We aten dingen die we thuis niet aten, stokbrood, croissants en Franse kaas, en waagden ons zelfs een keer aan slakken. We maakten foto’s van een folkloristische optocht in klederdracht en van volksdansen. Thuis stuurde mijn moeder twee of drie volgeschoten filmrolletjes naar Kodak of Afga, en na enige tijd zaten de foto’s  bij de post. Nogal wat plaatjes vielen behoorlijk tegen, maar dat woog niet op tegen het genoegen om al die belevenissen nog een keer in beeld gebracht te zien. Mijn moeder verwerkte het vervolgens allemaal, samen met toegangskaartjes van bezochte evenementen en nog wat op locatie aangeschafte ansichtkaarten, tot een plakboek, de foto’s steevast voorzien van handgeschreven toelichting. Veel dingen doen we anders nu. Maar vakantie vieren lijkt verder toch nog best veel op toen. Frankrijk blijft een geweldig vakantieland. En of je nu de tolwegen of de Route National neemt, het blijft een rit van duizend kilometer. Maar ik ben wel met roken gestopt.



175 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentários


bottom of page