Met mijn vierjarige kleinzoon in een recreatiegebied. Zand, water, klimtoestellen, grasveld. En een bal. ‘Opa, kom, we gaan voetballen’. Ik geniet van zijn onbeholpenheid en zie tevens met gepaste grootvaderlijke trots hoe hij al doende behendiger wordt. Een drietal wat oudere jongetjes, ik schat ze zeven, acht en negen jaar oud, schuifelt gaandeweg steeds dichterbij, tot de onvermijdelijke vraag klinkt of ze mee mogen doen. Dat mag natuurlijk. Kleinzoonlief groeit van trots als blijkt, dat deze grote jongens hem als medespeler helemaal serieus nemen. Opa weet echter niet goed of ik me nu trots of treurig moet voelen, als een van de jongetjes op enig moment naar me toe komt en vertrouwelijk zegt: ‘U kon vroeger zeker heel goed voetballen?’
Bovenstaand ‘ikje’ is ook te vinden op de website Ikjesmarathon • ILFU, waar ook nog een paar honderd andere inzendingen te lezen zijn. Een ikje is een kort verhaal, maximaal 120 woorden, waarin hilarische, ontroerende, gedenkwaardige of schokkende ontmoetingen en belevenissen worden neergelegd. NRC heeft al meer dan twintig jaar een ikje op de achterzijde van de krant. ILFU, Internationaal Literatuur Festival Utrecht, organiseert dit jaar eenmalig een ikjes-marathon. Tot 5 oktober kan iedereen maximaal drie ikjes insturen. Ze worden allemaal gepubliceerd op bovengenoemde website en t.z.t. wordt er een aantal winnaars geselecteerd
Comments