Op Koningsdag realiseer ik me elk jaar weer, waarom ik, als puntje bij paaltje komt, een warm voorstander van de monarchie ben. Want elk jaar is het - op dertig demonstrerende republikeinen na - voor het overgrote deel van onze bevolking een feestelijk, kleurrijk gebeuren. Weer of geen weer, we spreiden onze kleedjes met de spelletjes, speeltjes en snuisterijen waarvan we al weten dat aan het eind van de dag de overgrote meerderheid weer mee naar huis moet. Kinderen laten het resultaat van een jaartje muziekschool horen, allerlei koekenbakkers en keukenprinsen hebben hun best gedaan, en bijna iedereen tooit zich met iets oranjes. De sfeer is opperbest, de multiculturele samenleving lijkt ineens geen enkel probleem, er is ontmoeting en vermaak. Dat het in stand houden van de monarchie me als belastingbetaler iets kost, vind ik volledig acceptabel, want als er één kostbaar ding is wat de Oranjes nagenoeg nooit genieten, is het wel datgene, waar wij Hollanders als geen ander op gesteld zijn, namelijk privacy. Ik leef mee met Amalia die om veiligheidsredenen een jaar in Spanje moest studeren. (Terzijde, dat lijkt me nou ook weer niet zo’n enorme straf, al was het alleen maar vanwege het weer). Ik beluister en bezie het optreden van onze koning met gevoelens van sympathie, ik waardeer zijn gevoel voor humor en ik vind dat hij zijn taak als ‘vader des vaderlands’ gewetensvol uitoefent. Dat hij af en toe blundert, maakt hem zo menselijk als wij allemaal. En vanzelfsprekend zie ik onze koningin bijzonder graag. Derhalve: ik heb ook dit jaar op koningsdag uit volle overtuiging de vlag uitgestoken, ik heb met een oranje vlinderdasje om m’n nek met een heleboel andere oude en nieuwe Nederlanders urenlang door mijn stad gekuierd. Ik heb de nodige onnodige aankopen gedaan op de kindermarkt, at een veel te vette loempia en keek naar de wederwaardigheden van de koninklijke familie die zich dit jaar tot ver richting Stockholm begeven had om gestalte te geven aan hun verbindende rol. Het was, opnieuw, een mooie dag voor heel veel mensen. Het mag wat kosten, het levert volgens mij oneindig veel meer op.