Het gaat niet goed met de veerponten in Gelderland. De provincie wil het Verenfonds niet langer steunen. Gevolg: hogere kosten voor de gebruikers, mogelijk zelfs: het uit de vaart nemen van die pontveren die zonder subsidie niet boven water kunnen blijven. Wat zou dat jammer zijn! Niet alleen omdat een pontje een mooie short cut kan zijn, zo niet in tijd, dan in elk geval in kilometers, terwijl bovendien de routes die via het veer lopen, veel inspirerender zijn dan vier banen asfalt. Veerponten bepalen ons ook bij het typisch Hollandse landschap, doorkliefd door rivieren, en laten je voelen hoe die rivieren door alle tijden heen ook een soms onoverbrugbare grens hebben gevormd. Ik heb tenminste wel eens de laatste pont gemist en moest vervolgens een zeer royale omweg fietsen om nog voor het ochtendkrieken thuis te komen. Daarom, met de Provinciale Statenverkiezingen in het verschiet… er is al zoveel moois naar de bliksem, laten we dit nostalgische stukje cultuur niet opofferen aan die onzalige drang naar sneller, goedkoper, efficiënter.
Veer rijmt al
sinds mensenheugenis
of minstens toch sinds doctorandus P.
op heen en weer.
Dat moet zo blijven, vind ik,
want telkens als ik heen ga
kom ik graag weer
langs deze waterweg.
Die paar minuten
op de pont
zetten me even op pauze:
uitstappen
buitenlucht opsnuiven
de deining onder je voeten voelen
beseffen hoe machtig een rivier is
bewonderend opzien naar de Lekbrug
en als de aanlegklep over het beton schuurt
het besef: er is meer!
Handen af dus van het veer!
Comments