Het was nog voor de ‘Wende’, ik meen 1988, dat onze kerkelijke gemeente bezoek kreeg uit Roemenië. Een mevrouw op leeftijd bracht ons de hartelijke groeten van de ‘gereformeerde’ kerk in haar dorpje Küsmöd in Transsylvanië. Voor de duidelijkheid: de meeste Roemenen zijn lid van de Roemeens-orthodoxe kerk, maar er is in Roemenië een grote Hongaarse minderheid en die zijn veelal protestant. Ooit bevrijdde ‘onze’ Michiel de Ruijter een aantal Hongaarse predikanten, die als gevangenen op een Spaans galjoen werden meegevoerd. Die gebeurtenis wordt door veel Hongaarse protestanten nog steeds herdacht.
Terug naar onze bezoekster. Ze bracht een zelfgehaakt kleedje mee als geschenk en sprak de hoop uit op contacten tussen onze kerkgemeenschap en de hare, waarin haar man – die geen visum had gekregen voor een bezoek aan Nederland – predikant was.
Die contacten kregen in 1990, direct na de val van Ceaucescu, vorm, toen de toenmalige Zanggroep van onze gemeente in Tricht naar Transsylvanië reisde voor een muzikale ontmoeting. Daarna volgde in 1991 een transport met hulpgoederen - destijds hard nodig!- en er werd een officieel partnerschap aangegaan. Dat partnerschap duurt dit jaar al 25 jaar en heeft in al die jaren op allerlei wijzen inhoud gekregen. Vorige maand reisde ik naar Roemenië, met een groot gelegenheidskoor waarmee we een prachtig en veelzijdig repertoire hadden ingestudeerd, om die 25-jarige band te vieren.
Ik had het voorrecht te logeren bij een bejaard boerenechtpaar, waar in al die 25 jaar eigenlijk nog niet zoveel veranderd was. Nog altijd geen inpandige WC, maar een poepdoos op het erf. Geen badkamer, maar een pomp waar ik s morgens een emmertje ijskoud water tapte om over m’n hoofd te gieten. Regende het, dan was het erf een modderbad! Ferenc en Mathild hebben geen auto, geen flatscreen, geen computer, geen tablet of smartphone. Ze zouden het zich wel kunnen permitteren, maar hebben er geen behoefte aan. Hun leven
voltrekt zich nog op traditionele wijze: ’s morgens gaan de koeien naar het land, de stal wordt uitgemest, de kippen en de twee varkens krijgen hun voer, en daarna bakt Mathild brood, voor eigen gebruik en voor een aantal dorpelingen. Ik genoot ervan om haar zekere, ervaren handelingen te observeren. Geniet even mee!