Heel soms heb ik er vrede mee, tot de pensionado’s te behoren. Afgelopen dinsdag was zo’n dag. ’s Morgens uitgebreid koffie gedronken met vrouw en dochter. Daarna naar Houten, waar in zo’n lelijk voormalig schoolgebouw uit de jaren zeventig ‘Het Wereldhuis’ is gevestigd: ontmoetingscentrum, kringloopwinkel en open atelier. Ik kom er wekelijks voor die laatste optie. Niet dat ik enorme kunstzinnige pretenties heb, maar er zijn toch een paar aardige collages uit mijn handen gekomen in het afgelopen jaar. Dat geeft me plezier en het houdt me van de straat.
Daarna verder treinen naar Utrecht. Eerst al genieten van de grijze Ford Anglia, bekend uit de Harry Pottercyclus, een geweldige blikvanger in de stationshal. Daarna met een bevriend oud-collega naar het Catherijnen Convent, waar momenteel een prachtige expositie te bezichtigen valt over de heilige boeken Tanach, Bijbel en Koran. Met indrukwekkende voorbeelden van eerbiedig hand- (schrijf en schilder) werk. Bonus was een uiterst onderhoudend hoorcollege van professor Marcel Poorthuis over de Koran. Het Catherijnen Convent onderneemt hiermee een dappere poging om, zonder verschillen te ontkennen, aandacht te vestigen op wat deze drie religies en hun aanhangers verbindt. Volgens mij heeft onze samenleving aan dergelijke verbindende initiatieven behoorlijk veel behoefte! We eindigden met een biertje op een terrasje aan de voet van de mooi verlichte Domtoren, en een wandelingetje door de oergezellige Utrechtse binnenstad bij avondschemering en sfeerverlichting.Zoals gezegd, even had ik er helemaal vrede mee om pensionado te zijn.