Tussen al het ziekmakende nieuws bloeit soms ineens een vrolijke bloem! Laten we die vandaag eens plukken en een poosje in een vaas zetten, om onszelf er te midden van alle ellendig nieuws aan te herinneren, dat de overgrote meerderheid der mensheid helemaal niets heeft met moordaanslagen en zelfmoordacties, fanatieke ideologie of gelijkhebberige religiositeit, rassendiscriminatie en doorgeslagen nationalisme.
Op de Rotterdamse Lijnbaan naast het stadhuis stonden donderdagavond 21 december een dikke drieduizend mensen, van alle mogelijke leeftijden, huidskleur en nationaliteit, uitgedost in hardloopkleding , opgeleukt met kerstmutsen, lampjes, lichtgevende armbandjes en andere toeters en bellen. Het regende pijpenstelen, maar – met dank ook aan medewerkende horeca ter plekke - de sfeer was zo goed, dat niemand klaagde over de kou en de nattigheid. Muziek, Bengaals vuur, een pittige warming-up en een uit volle borst meegezongen “You’ll never walk alone” zorgden voor een enorm wij-gevoel, waar de Rotterdamse relativerende humor nog een extra dimensie aan toevoegde.
Running Crew Rotterdam, een club enthousiaste hardlopers die er lol in hebben om bizarre, kosteloze hardloopevenementjes door Rotterdam te organiseren (door het havengebied, door een parkeergarage et cetera), besloot op de valreep van 2016 aan te sluiten bij een fondswervingsactie van het Sophia Kinderziekenhuis, dat geld inzamelt voor onderzoek om de sikkelcelziekte, een erfelijke, chronische en vooralsnog ongeneeslijke bloedziekte bij kinderen, de baas te worden.
Er liepen 3000 mensen met lichtjes 3, 6 of 9 kilometer. Met elkaar brachten ze ver over de 20.000 euro bijeen. En al rennend droegen ze stuk voor stuk uit, dat het mogelijk is om op een positieve manier met elkaar samen te leven. Ik weet het, elk van die 3000, mezelf incluis, kan zich in allerlei andere situaties soms ook als een hufter gedragen, er liepen geen 3000 engelen… Maar toch: er liepen wel 3000 mensen die elkaar liever het licht dan de duisternis gunnen, liever saamhorigheid dan chaos, liever goedmoedige humor dan bijtende taal. Je zou het soms bijna vergeten, als weer een doorgeslagen desperado een vrachtwagen inrijdt op een mensenmenigte …
