Afgelopen maandag bezocht ik het “Bijna Thuis- Huis” in Druten. Een hospice, zoals u al vermoedt. Ik associeerde “Bijna Thuis” vanuit mijn referentiekader ogenblikkelijk met metafysica: nog een klein stukje naar het hiernamaals, de hemel, de eeuwige zaligheid, of zoiets. Maar ik werd snel uit de droom geholpen. Met deze naam wordt juist nadrukkelijk aan het hier en nu gedacht! Bijna thuis wil voor alles zeggen: zoveel mogelijk even veilig, zorgzaam, sfeervol en liefdevol als thuis. Waar het primaire thuis voor de gasten een definitief gepasseerd station is, zorgen ruim tachtig vrijwilligers en een enkele betaalde kracht dat het laatste traject in elk geval zoveel mogelijk een "thuis-gevoel" geeft. Ik neem eerbiedig mijn pet af voor al deze vrijwilligers. Zoals ik dat afgelopen weekend in gedachten ook deed voor al die mensen die jaarlijks zorgen dat een zo massaal bezocht evenement als de Rode Kruis Bloesemtocht op rolletjes loopt. Aan de aan– of afwezigheid van bloesem en mooi weer kunnen zij niets doen – mooier dan dit jaar kon trouwens niet -, maar aan sfeer, veiligheid en goede logistiek dragen zij voor en achter de schermen op grootse wijze bij! Nederlanders behoren naar verluidt tot de gelukkigste bewoners van deze aardbol. Ik wil dat best geloven. En ik denk dat dit geluksgevoel niet te danken is aan wat we aan spullen en status hebben weten te verzamelen of hoe vaak en hoe ver men op vakantie kan, maar in wat we voor anderen kunnen betekenen.
