We zeggen het in deze dagen geregeld tegen elkaar: het gewone leven gaat weer beginnen. We bedoelen: de vakantieperiode is voorbij, de herfst steekt soms z’n tronie al even om het hoekje van de deur, de avonden zijn niet meer zo lang en zo licht, het fruit begint uit de bomen te vallen en de kinderen gaan weer naar school. Maar wat is eigenlijk gewoon? Impliceert het dat er geen plezier in het alledaagse bestaan te beleven valt? Of dat er geen verrassingen kunnen plaatshebben, nog los van de aard daarvan? Betekent het sleur, voorspelbaarheid, eentonigheid? Of denken we over de komende tijd in termen van plicht, files, vergaderingen, afspraken, agenda’s? Wie het weet mag het zeggen. In elk geval ben ik van plan om het gewone leven nooit zo gewoon te gaan vinden dat de gein, de dankbaarheid en de verwondering eruit verdwijnen. Voor zover het van mij afhangt…
