Soms kan het ochtendblad de rest van je dag danig kleuren. “Trouw” vulde afgelopen donderdag haar voorpagina met het nieuws dat Nederlandse hulpgoederen aan strijdgroepen in Syrië wel degelijk van militaire aard waren. Laten we innig dankbaar zijn dat we in ons land een vrije pers kennen die de machthebbers kritisch volgt. Goed nieuws was het niet natuurlijk, en daar kwam nog eens bij dat minister Blok, als minister verantwoordelijk voor dit soort zaken, in eerste instantie categorisch had beweerd dat deze hulp van “civiele aard” was. Pick-up trucs, scherfvesten en laptops, tja, wat moeten strijders daarmee, nietwaar?
Mijn vertrouwen in de politiek is al niet heel groot, ik meen dat ik bij de laatste periodieke peiling van Maurice de Hond “Den Haag” een 3 heb gegeven, maar het blijft schrikken, telkens als je erachter komt dat "zij die boven ons gesteld zijn" als het zo uitkomt glashard staan te liegen. Tenminste, aangenomen dat zij niet vanuit volstrekte onwetendheid spreken, iets waar mijn vertrouwen ook niet echt van zou groeien. Ooit schreef een wijs mens dat de waarheid in elke oorlog het eerste slachtoffer is. Die waarheid blijft in elk geval stevig overeind staan. Maar vrolijk stemt dat niet!
