Die vuurwerkvrije zones zijn niet echt een succes geworden. En het geweld tegen hulpverleners en politie is in de meest recente nacht van oud op nieuw ongeveer verdubbeld. Het aantal mensen met door vuurwerk veroorzaakte verwondingen en het aantal mensen met alcoholvergiftiging is ook weer gestegen. Aan de Haagse Noordzeekust werd men collectief verrast en bijna verast doordat het ineens ging waaien vanuit zee en de vonkenregen van de veel te hoge stapels pallets een acute dreiging voor mensen, gebouwen en voertuigen vormde. “Gek hoor, westenwind, dat heb je hier anders nooit” zeiden de organisatoren. Stiekem vraag ik me - ook niet voor het eerst - af waarom ons land vergeven is van weermannen en -vrouwen, buienradars en andere meteorologische websites en apps, als kennelijk niemand hen raadpleegt bij dit soort riskante evenementen. Of hadden zij die wind ook niet zien aankomen? Het blijft immers “weersverwachting”, geen “weersvoorspelling”…
Hoe dan ook: we zullen in het komend jaar opnieuw een brede maatschappelijke discussie over vuurwerk en alle randverschijnselen krijgen. Maar tenzij we tijdig verlost worden van deze regering, die meent dat het succes van haar beleid gelegen is in nog meer brood en spelen voor een toch al oververzadigd volk, zullen we volgend jaar gewoon weer op dezelfde voet voortgaan. Met een beroep op de lokale autonomie om dingen te regelen en op de eigen verantwoordelijkheid van de individuele burger. Het is een naïef optimistische visie op mens en maatschappij die jaarlijks door de realiteit wordt gelogenstraft. Maar ja, we zien graag uitsluitend wat we willen zien. Hoe dan ook: mijn verwachting en voorspelling is, dat ons land ook op 31 december 2019 op veel plaatsen weer een soort oorlogsgebied zal zijn. En collatoral damage is in oorlog nu eenmaal onvermijdelijk.
