Even voor de volledigheid: een boerka is zo’n blauw japonnetje met een gazen kijkgat op ooghoogte. Ik heb er eentje uit Afghanistan meegebracht. Een van mijn dochters heeft zich er wel eens in gehuld en door de buurt geparadeerd, gewoon voor de grap, om te zien hoe erop gereageerd zou worden. Dat werkte niet echt, want alle buren wisten dat ik in Afghanistan was geweest, dus hadden meteen door dat daar geen onderdrukte vrouw liep. Mij is trouwens wel eens uitgelegd dat de boerka ooit in Afghanistan, lang voor het fundamentalisme van de Taliban, een symbool van welstand was en aan vrouwen een zekere onafhankelijkheid verschafte. Hiermee konden ze namelijk zonder mannelijk escorte over straat en kijken zonder bekeken te worden. Daar was kennelijk behoefte aan. Natuurlijk heeft het bewind van de Taliban ervoor gezorgd dat we die blauwe tent nu vooral met onmondigheid en discriminatie associëren, maar het is interessant om te bedenken dat dit mogelijk niet altijd zo geweest is. Ik zie persoonlijk graag iets meer van vrouwen dan alleen de ogen, laat ik dat gezegd hebben, maar ik zie niet zoveel in een verbod op boerka of niqab en allerlei aanverwant verpakkingsmateriaal. Maar als het dan toch gebeurt, pleit ik voor een wet die het mogelijk maakt om even streng te zijn ten opzichte van schaamteloos en smakeloos vertoon van teveel vet en vel in het publieke domein op zweterige zomerdagen. Of heet dat “onze cultuur”?
