Welaan, eerst maar even wat zout in de wonden wrijven van jullie die dit lezen onder Hollandse Novemberluchten. Met van die gemeen koude regenbuien, westerstorm, vallend blad en algehele modderige grauwheid. Mijn horizon is een onwaarschijnlijk blauwe zee, palmbomen, in de verte een pittoresk rotseilandje, misschien wel met koraal, maar ik ben er nog niet heen gezwommen. Links van me staan onder een vrolijk gekleurde parasol twee uitnodigende ligstoelen in het stralend witte zand. Maar ik hoef geen ligstoel, ik heb een nog veel luxer ligbed, met wel acht verschillende standen. Twee flamingo’s staan op nauwelijks twintig meter van me af in het zeewater. Een kakelbonte ara vliegt luid krijsend boven mijn hoofd. En natuurlijk schijnt de zon! De temperatuur is hier echt tropisch! Ik draag slechts shorts en een mouwloos T-shirt.
De cocktailbar bevindt zich achter me. Meermalen per dag komen ze ongevraagd langs. Knappe, jonge, in blinkend wit gehulde vrouwen. Veel mooier dan in de folder. Ik mag ze alles vragen en ze willen alles voor me doen! Telkens hebben ze een dienblad vol keuzemogelijkheden bij zich. Zuipen, spuiten, slikken, ik kan het krijgen zoals ik het hebben wil. Op mijn linkerarm heb ik maar een permanente naald laten zetten, zodat ik dag en nacht een beetje high blijf. Ongevraagd krijg ik ook nog dagelijks pillen verstrekt om mooi bij weg te dromen. En aan drank is helemaal geen gebrek! Gisteren nog mocht ik anderhalve liter wegdrinken van een zoete wijn die ik nooit eerder geproefd had. Wel jammer dat ik er later van aan de diarree bleek te raken, maar ja, zo'n tropisch eiland lijkt wel het paradijs, maar het is het natuurlijk niet!
Wat ik zo de hele dag doe? Niet veel. Beetje lezen, beetje kletsen met de andere badgasten, beetje dommelen en doezelen, kuieren, puzzeltje. Typische vakantiebezigheden dus. Ja, je hebt nou eenmaal van die bofkonten.
Sterkte allemaal met jullie werk. En met de natte jassen, de rode druipneuzen, de files en de politiek. Gaan jullie ook nog wat doen op het Malieveld? Hopen dat het droog blijft. Ik dacht lange tijd dat het Malingveld heette. Weet ik ook niet waarom. In elk geval veel plezier met de ministers en de oppositieleiders en pas een beetje op het grasveld daar!
Zonnige groeten vanaf Palm Beach! Oh, daar komt alweer zo’n witte engel. Benieuwd wat ik nu weer krijg!
Geschreven in Ziekenhuis Rivierenland, afdeling M3, met als uitzicht uit mijn raam een betonnen balustrade, beschilderd met Palm Beach-achtige tafereeltjes.
