Het vasten wil bij mij nog niet zo lukken. Of liever gezegd: de laatste jaren zijn we daar eigenlijk bijna dagelijks mee bezig en juist dat maakt het lastiger om in deze veertig dagen nog eens extra het mes in bestedingen en consumptiegedrag te zetten. Roken doe ik al jaren niet meer, alcohol geniet ik in grote matigheid, vliegen doen we alleen nog als het echt te ver zwemmen is, de auto laten we staan als er goede alternatieve vervoersopties zijn etc. Ik som dit allemaal niet op om te laten zien dat ik een cadeautje voor Onze Lieve Heer en de mensheid ben. Ik wil alleen maar aangeven dat een van de oogmerken van de vastentijd, namelijk reflectie op ingesleten vanzelfsprekendheden in mijn levenspatroon en een poging om daar verandering in te brengen, al jarenlang zo ongeveer dagelijks op de agenda staat. Momenteel ben ik bezig, heel geleidelijk de koers van het enorme containerschip van mijn leven om te buigen naar een vegetarisch voedingspatroon. Ik heb die strijd tegen mijn ‘vleselijke lusten’ nog niet gewonnen, maar steeds vaker sluit ik tegenwoordig de dag met de tevreden conclusie, dat ik de afdeling vleeswaren manmoedig voorbijgelopen ben. Verheven spirituele gedachten zijn bij dit alles trouwens geen automatische bonus. Eerder moet je waakzaam zijn voor zelfgenoegzaamheid en te snelle oordelen over andermans koop-en eetgedrag. Kortom, misschien vast ik in deze veertig dagen niet zo heel intensief, maar met de reflectie zit het geramd.
Comments