De Vianense kunstenaar Henk van Loenen maakte veertien staties als monoprint bij het Marcus-evangelie en schreef er even zovele gedichten bij. Als goed protestant kon hij niks met de traditionele zesde statie, waar volgens de vrome traditie ene Veronika het gelaat van Jezus afdroogt met een doek (waarin vervolgens die gelaatsafdruk van Jezus zou zijn afgedrukt; in de naam Veronika vinden we het Griekse ‘veron eikon’, = waarachtig beeld van…, maar dit alles terzijde). In plaats daarvan sluit Van Loenen de reeks van veertien af met het fragment uit het Paasverhaal, waarin de verrezen Christus aan Maria van Magdala verschijnt. Een wat hoopvoller einde dan de graflegging dus. Het is een zeer indringende kruisweg, die momenteel in de Grote of Barbarakerk in Culemborg te zien valt. Zaterdag 16 maart was er de gelegenheid, niet alleen te kijken, maar ook te luisteren en te voelen. Van Loenen’s gedichten, een bij elk van de veertien staties, werden professioneel voorgedragen door (zeg ik met trots) Mirjam Fonteijn. Tussendoor werd, eveneens professioneel, muzikaal geïmproviseerd op de piano door Irene Postma. Het leverde voor een twintigtal bezoekers een rijke ervaring op voor ogen, oren en ziel. De expositie is nog te bezichtigen op Stille Zaterdag, 30 maart tussen 14.00 en 17.00 uur. Mij bleef de opmerking van een medebezoeker bij, dat protestanten steeds beter beginnen te (her)ontdekken, dat ‘het Woord’ in veel meer talen tot ons kan komen dan alleen in de verbale vorm van een preek.
