In tijden van oorlog … Herkent u het? Hoe alle nieuwsberichten, uit Gaza, Haïti, Soedan, noem maar op, je met een mengeling van schuldgevoel, schaamte en onmacht opschepen? Je zou iets willen doen, je doet ook daadwerkelijk wel iets, een bedrag overmaken naar een hulporganisatie, een petitie tekenen voor of tegen, meedoen aan een demonstratie, een kaars opsteken. Je bidt of misschien wel: je vloekt, uit pure wanhoop en frustratie. En intussen leef je ook gewoon door, je hebt je natje en je droogje, gaat een avondje uit eten, kijkt een filmserie, klaagt over de dure boodschappen en hoge benzineprijzen, kortom, business as usual.
De Palestijnse dichter Hind Joudah woont in een vluchtelingenkamp in Gaza. Van haar is het onderstaande gedicht dat naar mijn smaak ongelofelijk raak verwoordt hoe wij erbij zitten … In alle ongemakkelijkheid. Maar, zo voeg ik er graag aan toe, dat is altijd nog veruit te verkiezen boven onverschilligheid, volgens schrijver Elie Wiesel de grootste bron van alle kwaad. Intussen: deel dit rake gedicht royaal rond!
Dichter in tijden van oorlog
Wat betekent het om dichter te zijn in tijden van oorlog?
Het betekent je verontschuldigen…
Uitgebreid verontschuldigen
Aan de verbrande bomen
Aan de nestloze vogels
Aan de verpletterde huizen
Aan de lange scheuren langs de straten
Aan de bleke wangen van kinderen voor en na de dood
Aan de gezichten van elke verdrietige of vermoorde moeder
Wat betekent het om veilig te zijn in tijden van oorlog?
Het betekent je te schamen
Voor je glimlach
voor het warm hebben
voor je schone kleren
voor je luie uurtjes
voor je geeuwen
voor je kopje koffie
voor je diepe slaap
voor het hebben van levende naasten
voor het hebben van een volle maag
voor het hebben van stromend water
voor het hebben van schoon water
voor het mogen douchen
en voor het terloops in leven zijn!
Oh God, laat me geen dichter zijn in tijden van oorlog!